Intussen loop ik heel wat jaren rond in ‘de bouw’. Zoals de rest van de wereld verandert, zo veranderen ook de bouwplaatsen, zeker onder invloed onze ‘handige telefoontjes’. Vroeger ging ik in de pauze gezellig bij de bouwvakkers zitten luisteren naar hun sterke verhalen en horen welke voetbalclub het beste was. Sommigen deden een dutje, brood werd weggegooid omdat er en frietje werd gehaald…

Tegenwoordig klappen de mannen (en gelukkig ook steeds meer vrouwen) hun koelbox open en gaan ze met hun mobieltje aan de slag. Het is doodstil in de keet!

Blijkbaar zijn die telefoons, whatsapps en Facebook leuker en belangrijker dan collega’s? Kennen ze hun collega’s eigenlijk nog wel als ze alleen maar naar een schermpje kijken? We zitten niet eens meer altijd samen in de schaftkeet om onze boterham te eten. Vaak zit iedereen ergens anders, in de eigen bus of in een hoekje van een woning die al wind en waterdicht is.

Ik vind dat jammer en vrees dat daardoor ook de samenhorigheid verloren gaat, iets dat heel belangrijk is om een project bouwen. Daar is iedereen op de bouw bij gebaat: We hebben elkaar allemaal nodig om er samen iets moois van te maken! Daar kunt, als opdrachtgever, ook aan meewerken: Leg uw eigen telefoontje ook eens aan de kant en zorg voor een kopje koffie, soepje of worstenbroodje voor de bouwvakkers? Dat brengt vast weer meer sfeer ’in de keet’!